For better & for ....

Zondag 20 september 2009: Onze eerste echte reisdag met de 4 jeeps, waar we met zijn tienen lekker ruim in passen. Van Delhi (waar het bijna 40 graden is) naar het Noorden. Onze eerste stop is in Pehowa, waar een pelgrimsplek is. Je komt hier om te offeren en zo te bereiken dat je voorouders niet hoeven te reincarneren. Jammer genoeg was er geen pelgrim te zien...
Iets verderop (lopend door het stadje met bergen vuil en mooie deuren!) was een Shiwa tempeltje met een mooie vijfkoppige lingam.
Op weg naar Patiala (200 km vanaf Delhi) zagen we op een poort een mooi beeld van een wagenmenner uit de literatuur. De wagenmenner beslist niet te gaan vechten, omdat dat zinloos is... de gedoden worden immers toch weer opnieuw geboren. Goed idee voor je karma.
Aangekomen in het hotel in Patiala waren er voorbereidingen voor een huwelijk. Daar hebben we de hele avond van kunnen genieten. Bruid en bruidegom rijk versierd met prachtige gewaden, hoofdtooi en schoenen. De bruid de handen geverdfd met henna en vol juwelen. Niet zoals hier in 70% van de gevallen gebruikelijk is, werden zij door de ouders uitgezocht en trouwden ze zonder elkaar te kennen. Deze twee mensen kennen elkaar 6 maanden, hij 26 zij 22.
De meesten van onze groep gingen slapen, maar Marina en ik bleven tot na middernacht aanwezig op het feest... genietend van de pracht en praal. Het feest duurde tot 4 uur, daarna werd de bruid meegenomen naar het huis van haar schoonouders, waar zij voortaan wonen zal. Hoe dan ook: een ding is zeker: scheiden kan niet in India (volgens de mensen die wij daarna vroegen ).
Toen ik uit ons slaapkamerraam naar buiten keek, zag ik de hutten van de arme mensen naast het hotel.... wel met de tv op volume 10 aan midden in de nacht. Wat een contrasten hier....
Foto's plaats ik hier morgen, vandaag is er op de pc van receptie geen mogelijkheid je usb te laden.